11 yıl önce tam bu zamanlardı. Hastanede olduğunu söylüyordu haber kanalları. Durumun ciddiyetini aktarmaya çalışıyorlardı ama anlaşılan o ki onların da pek inanası gelmiyordu. Dünyayı dolaşmış adamdı ya kolay kolay teslim olacak hali yoktu. Hem ondan daha çok dua edilecek kaç kişi vardı ki şu dünyada? Onlar durumun vehametini tam anlamıyla aktarıncaya kadar olan oldu. 1 Şubat 1999 gecesi kaybettik bir dönemin çocukluk kahramanını.
Gerçekten bir yakınımızı kaybetmiş gibi olduk. "Gerçekten"i vurgulamak isterim çünkü sadece TV'den gördüğümüz insanları sevme eşiğimiz çok yüksek değildir. İyi adamdı vesselam der geçeriz ya da en iyi ihtimalle akıl birliğimiz vardır, düşüncelerine katılırız, gerekliliklerine inanırız. Gönül birliğimiz olan insanlar çevremizdedir aslında ama işte her nasıl oluyorsa uzaklarda bir yerlerde en gönülden olan şekliyle "seviyorum bu adamı" diyebileceğimiz birileri olabilir. Olabilirliği gerçeğe dönüştüren özel insanlardır onlar.
Çok fazla uzatmaya da gerek yok sanki. Herkesin bildiği, tanıdığı, lezzetinden sual olunmaz birisini övmek abesle iştigal...
Belki de çok az kişi için söyleyebileceğim kadar gönülden şekliyle mekanın cennet olsun, bize de yer ayır, adam olabildik mi bilemiyorum ama bakarsın şarkı söyleriz beraberce...
0 yorum:
Yorum Gönder