Rodrigo Barbosa Tabata ve Diğerleri

Anlaşılan biz her maçtan sonra rakip takımın futbolcularını övmeye devam edeceğiz. "Tek bir oyuncu bir takım için ne ifade edebilir?" Sorusunun yanıtını bugün Tabata verdi. Tabii diğer G.Antepli oyuncuların haklarını yemeyelim, takım olarak çok üstün bir oyun sergilediler ama sonuca giden ve gitmeyen her atakta en etkili isim olarak Tabata dikkat çekti.
İstiklal Marşı'nın hemen ardından nerede otursak daha iyi izleyebiliriz? Yer değiştirelim uğur olsun sohbetleri içinde henüz ısınma aşamasındayken 16.saniyede bulduğumuz golle maça 1-0 önde başladık. Açıkçası bir gol atacaksak bunun ilk 5 dakikadan önce olmasını istemem, yine seviniyoruz mutlaka ama ısınma turları futbolcular için olduğu kadar biz taraftarlar için de var. Top biraz dolaşacak bir kaç kere kesilecek ki gol geldiğinde değerini daha iyi anlayalım.
Son haftalarda eski görüntümüzü geride bırakıp başarılı maçlar çıkarmaya başladığımız için G.Antep'in gücünü ve Tabata'nın kalitesini biliyor olmamıza rağmen umutluyduk. Trabzon'a karşı hatırı sayılır bir futbol ortaya koymuş, son iç saha maçımızda da yine kolay lokma diyemeyeceğimiz bir takım olan Konyaspor'u 3-0 gibi net bir skorla mağlup etmeyi başarmıştık. Üstelik alt sıralardaki 5 rakibimiz de haftayı puansız kapatmış, maç bir nevi 15 bonus puanlık hale gelmişti. Henüz ilk dakika dolmadan bulduğumuz gol ile umudumuz bir parça daha arttı. Rakip güçlü olsa da -futbol bu ya- belli ki bugün günlerinde değillerdi. Üst düzey bir lig maçında atılan bir golün bile ne kadar önemli olduğunu da çok iyi biliyorduk hatta yediğimiz ilk gole kadar olan bölümde G.Antep'in auta attığı bir topun ardından kalecimiz Serdar klasik tozluk düzeltme hareketlerini yapmaya başlamıştı. Henüz çok erken olmasına rağmen oyunu soğutmak faydalı olabilirdi. Golün şokunu kısa sürede üstünden atan G.Antep'li oyuncular en iyi yaptıkları iş olan dar alanda seri paslaşmalarına başladılar. İşin aslı bu konuda kendilerini çok fazla üzmelerine gerek yoktu çünkü Kemal ve Umut Kekilli'den oluşan orta sahamızın göbeği, solda ve sağda yine iki ofansif isim Murat Hacıoğlu ve Serhat Akın'la birleşince top kapmak gibi bir şansımız olmadığı açıkça görülüyordu. Tabii bu futbolcularımıza ofansif deyip gerçek ofansif oyunculara hakaret etmeyelim asıl demek istediğim ofans yönlerinin defans yönlerinden daha iyi olduğu yoksa Serhat Akın dışındakilerin hücum etmeyi falan da bildikleri yok. Bir iki başarısız denemenin ardından Murat Hacıoğlu'nun hiçbir şekilde savunmaya destek verme şansı olmayan sol kanadımızdan etkili ataklar gelmeye başladı. Ceza sahasına kesilen topa Ivan De Souza'nın yaptığı kafa vuruşunu maçın adamı(!) Musa Büyük bir kaleci edasıyla eliyle engelledi ve kabus başladı. Zamanında amatör olarak futbol oynamış olsam da, profesyonel bir futbolcu nasıl bir ruh haliyle ceza sahası içinde iki elini yanlara açıp sıçrar anlamam mümkün değil. Pozisyondaki bir başka şanssızlığımız da top kaleye değil altıpasa yönelmiş olduğu için Musa'nın kırmızı değil sarı kart görmüş olmasıydı. Malumunuz bir futbolcunun varlığı yokluğundan daha fazla zarar veriyorsa hiç olmaması daha hayırlıdır ama maalesef bu dileğimiz gerçekleşmedi ve biz Musa'ya 90 dakika tahammül etmek zorunda kaldık. Tribünde yüzlerce kişinin açık ve net bir şekilde gördüğünü Yılmaz Vural gibi bir duayen ((!)) nasıl görmez sorusunun yanıtı Umut'un yerine Semavi varken Sergio'nun girmesi ile belli oldu. İkinci yarı yapılan Ahmet Dursun-Adem Çalık değişikliği de üstüne tuz-biber ekti. Çıkardığım sonuç ya biz istisnasız hiçbirşey bilmiyor ve görmüyoruz ya da Yılmaz Hocamın biz fanilerin sahip olmadığı çok gizli doğaüstü güçleri var. Bunların dışında bir neden ile Fran Sergio denilen koca popolu, esmer insanın bir Süper Lig kulübünde nasıl oynayabildiğini açıklamamız mümkün değil.

Penaltıyı gole çevirmesi ile Tabata Show başladı. 2.gole kadar yine aynı G.Antep paslaşmalarını, Tabata'nın yerinde buluştuğu topları, yerinde attığı pasları, kaptırmadığı topları izlemeye devam ettik ve 22.dakikada Tabata'nın ayağından göz göre göre geliyorum diyen gol gerçekleşti. Daha sonra 3 kişinin tutamadığı Beto'nun yaptığı kafa vuruşu ile 3-1 skoru ilk yarının sonucu oldu.
İkinci yarıya bir parça daha toparlanmış bir şekilde çıkacağımızı biliyorduk, öyle de oldu ama herşeyiyle bitmiş bir takım ne kadar toparlanabilirse o kadar toparlanmıştık. 3-2 yapabilsek bir umut olabilir diye düşünürken hayallerimizi yıkan isim yine Tabata oldu. G.Antepspor'u İnönü'de oynadığı Beşiktaş maçı ve bu maç olmak üzere iki kere canlı izledim. Tabata o maçta çok etkili değildi. Bizim maçımızda çok etkili bir oyun sergilemiş olmasının nedenlerinden biri de bomboş bırakılmış olmasıydı. Tabii Tabata'nın müthiş yeteneğine ve kalitesine lafım yok ama top kullanmayı bilen herhangi bir adamı bu kadar boş bırakırsanız topu filelerden toplamak zorunda olduğunuz da bir gerçek. Yine de bu tip bir oyuncunun Süper Lig'deki istisnasız tüm kulüplerde rahatlıkla ve üst düzey bir oyun sergileyebileceğinde sanırım hepimiz hem fikiriz. Onu Santos'tan getirip takıma kazandırmayı başaran G.Antep'li yöneticileri de tebrik etmemiz gerek.
Skor 4-1 olunca bir maçımızı daha hakemin düdüğünden önce kafamızda bitirdik. Rakibin oyunu rölantiye almış olması nedeniyle geliştirdiğimiz birkaç cılız atak karşı kaleye varmadan eridi gitti. Amaçsız hale gelen maçta atılan karşılıklı birer gol, ilk yarının iç saha maçları defterimizi moral bozukluğu ile kapatmamıza neden oldu.
Bundan sonra ne olur? Açıkçası dertlerin bini bir para. Takımdaki oyuncuların kalitesizliğinden dem vursak yerlerine çok sağlam ve çok sayıda transfer lazım. Hepimiz biliyoruz ki takımları sürükleyecek nitelikte kaliteli oyuncuları devre arasında bulup çıkarmak kolay bir iş değil. Geçmişte Hikmet Karaman teknik direktörümüz iken devre arasında bulunup getirilen Alex Iordanov, Zdravko Lazarov gibi isimler o yıl mucizevi bir şekilde ligde kalmamızı sağlamıştı. Şimdi tekrar buna benzer mucizelere ihtiyacımız var ama bu kez yönetime de hiçbir şekilde güvenimiz ve inancımız yok. Engin İpekoğlu gibi bir teknik direktör ile sezona başlayıp, izlemeden, bilmeden Jestrovic, Cesar, Patrice, Dusan gibi oyuncular ile yabancı kontenjanını dolduran bir yönetimin kapasitesi tartışmaya çok açık. Yerli transferleri zaten saymıyorum, neredeyse hepsi fiyasko. Dolayısıyla bu yönetimin yapabiliritesi çok kısıtlı ve kredisi tamamen tükenmiş durumda. Yeni bir yönetim gelirse de bu kadar kısa sürede yapabileceği çok fazla birşey yok. Takıma uyum sağlaması beklenmek zorunda olunan transferler ve belki yeni bir hoca fayda getireceğine zarar da getirebilir. Bu sezonu bu şekilde acıyla, kahırla, üzüntüyle izlemeye devam etmek durumundayız. Frenleri boşalmış bir kamyon gibi yokuş aşağı gidiyoruz, yolun sonu uçurum biliyor olsak da henüz varmadığımız için endişe katsayımız şimdilik tavan yapmadı. Meşhur "matematiksel" şans devam ettikçe de çıkmadık candan ümit kesilmez edebiyatına devam edeceğiz, gittiği yere kadar.
Çok karamsar gibi görünüyor, biliyorum ama gözlerimin gördüğü fiziksel, kimyasal, biyolojik, sosyal, psikolojik gerçekler bunlar ama yine de şükür "matematiksel" değil...